Przełom lat 60. i 70. to dla polskiego kina jedno z najważniejszych okresów w historii. Właśnie wtedy dokonał się charakterystyczny zwrot w stronę nowelizmu i realizmu, który zrewolucjonizował polską kinematografię.
Początek lat 70. to okres, kiedy rozwijała się tzw. „Nowa Fala” w kinematografii. Ten nurt wyznaczyła przede wszystkim potrzeba poszukiwania nowych form wyrazu artystycznego. Nie bez znaczenia była także chęć pokazania otaczającej rzeczywistości w szerszym, pełniejszym kontekście społecznym i politycznym. Filmy polskie lata 70 to często gorzkie społeczne dramaty, obrazy pełne realizmu, pokazujące narastające konflikty społeczne i moralne.
Kierunek, jaki obrała polska kinematografia, wyraźnie odbiegał od panujących wcześniej trendów. Reżyserzy lat 70. zdecydowanie zwrócili się w stronę realizmu, pragnąc ukazać prawdziwe oblicze ówczesnej Polski. Ich filmy nie stroniły od trudnych tematów, takich jak korupcja, biurokracja czy cenzura. W przeciwieństwie do utopijnych wizji poprzednich dekad, filmy polskie lata 70 nie wystrzegały się krytyki władzy i ukazywania jej w niekorzystnym świetle.
Nowelizm z kolei, jako zwrot w stronę krótkiej formy filmowej opartej na jednym, zwykle dramatycznym wydarzeniu, oddziałał na widzów swoją gęstą atmosferą i silnym napięciem emocjonalnym. Był to rodzaj kina, gdzie reżyser miał pełną swobodę twórczą, mógł eksperymentować z formą i treścią, czego efektem były niepowtarzalne, wielowymiarowe dzieła.
Warto wymienić tu kilka najważniejszych filmów z tego okresu. Na czele z pewnością stoją „Człowiek z marmuru” Andrzeja Wajdy, „Krótki film o miłości” Krzysztofa Kieślowskiego, „Cicha noc” Pawła Pawlikowskiego oraz „Głosy” Marka Piwowskiego. Te filmy, choć różnią się od siebie gatunkowo i stylistycznie, łączy głębokie zrozumienie dla człowieka i społeczeństwa, a także precyzyjny komentarz na temat rzeczywistości lat 70.
Co ważne, zwrot w stronę nowelizmu i realizmu nie oznaczał jednak całkowitego odrzutu tradycyjnych form filmowych. W polskiej kinematografii lat 70. występowało wiele zróżnicowanych gatunków, od komedii przez dramaty po filmy psychologiczne. Niezależnie od tego, w jakiej formie reżyserzy przedstawiali swoje historie, zawsze starali się, aby były one prawdziwe, wiarygodne i bliskie widzowi.
Podsumowując, polska kinematografia lat 70. to okres pełen przełomów artystycznych i komentarza społecznego. To właśnie wtedy narodziły się niektóre z najważniejszych filmów w historii polskiego kina, które do dziś wywierają wpływ na kształt naszej kinematografii. Dzięki odważnym eksperymentom z formą filmową oraz szczerej krytyce rzeczywistości, filmy polskie z tamtego okresu zdobyły sobie miejsce w panteonie klasyków.
Przeczytaj więcej na: https://meskimokiem.pl/najlepsze-filmy-polskie-z-lat-1970-1979-lata-70-te/
